Ang Alamat Ng Bahaghari



Sa simula pa lamang, mayroon ng pitong kulay dito sa mundo. Sila ay sina Pula, Kahel, Dilaw, Luntian, Bughaw, Indigo at Lila.

Inatasan sila ni Bathala na magbigay ng kulay dito sa mundo ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon, hindi silamagkasundo-sundo. Sinabi ni Bathala, na magtulong-tulong at magbigayan sa lahat ng oras sa isa't-isa ngunit hindi nila ito ginagawa. Patuloy silang hindi nagkakasundo sa iba't ibang bagay. Palagi silang nagkakaroon ng kumpitensya sa isa't-isa lalo na sa oras ng kanilang trabaho. Sabi ni Luntian, "Ako ang pinakamaraming nagawa dito kaya nararapat lamang na ako ang mabigyan ni Bathala ng gantimpala." Ngunit sumagot si Bughaw, "Anong sinasabi mo dyan na ikaw ang maraming nagawa? Hindi hamak na mas marami ang ambag ko kaysa iyo. Tingnan mo na lamang ang karagatan at ang kalangitan, at iyong makikita ang aking pinaghirapan kung kaya ako ang nararapat na mabigyan na sinasabi mong gantimpala." Ngunit hindi pa natapos ang alitan, bagkus ay lalo pa itong lumala dahil nakisali sa usapan ang iba pang mga kulay. Nagpapagalingan sila ng nagpapagalingan. Pasikatan ng pasikatan at walang nagpapatalo. Gusto nilang lahat na mabigyan ng gantimpala, kaya lalong tumindi ang kanilang kumpitensya. Nagkagulo sila dahil sa kanilang pagtatalo.

Narinig ni Bathala ang nangyayari, ang pagtatalo ng mga kulay. Dahil dito, nagalit si Bathala. Pinarusahan sila nito. Sinabi niya, "dahil hindi kayo magkasundo, paparusahan ko kayo ng ayon sa inyong kagustuhan.Dahil palagi kayong magkakakumpitensya, gusto kong malaman ninyo ang kahalagahan ng kooperasyon sa isa't-isa. Ang kahalagahan ng bawat isa sa inyo. Mula ngayon hanggang sa habang buhay. Gagawin ko kayong isa upang nang sa gayon ay maramdaman ninyo ang inyong kahalagahan at kagandahan ng bawat isa sa inyo."

Kung kaya, pinagsama ni Bathala ang pitong kulay. Pinagdikit dikit niya ang mga ito. At dahil sa sobrang nagalit si Bathala kung kaya siya ay nahabag sa pagiyak. At nagtago ang mga kulay sa takot kay Bathala. Lumabas na lamang sila pagkatapos umiyak ni Bathala. Ngunit laking gulat nila nang sila'y lumabas ay dikit-dikit na sila. Hindi na nila mapaghiwalay ang kanilang mga sarili kahit anong pilit nila. At nalaman nila na mula sa pito, sila'y naging isa.

Sa pangyayaring iyon, sinasabing si Bathala na kanilang hari ay nahabag. Kung kaya ngayon, ang habag na hari na pinagmulan ng mga ito ay sa paglaoy naging bahaghari.Ang pitong kulay ay tinawag na bahaghari. Mapupuna natin ngayon na ang bahaghari ay lumalabas na lamang pagkatapos ng ulan na nangangahulugang pagiyak ni Bathala. At makikita natin dito ang pitong kulay na naging isa na hanggang sa ngayon ay tinatatawag nating BAHAGHARI.

Mga sikat na post sa blog na ito

Ang Tatlong Maliliit na Baboy

Imahe
Isang pabula/kuwentong pambata hango sa "Three Little Pigs". May tatlong biik na nagdesisyong maglakbay upang hanapin ang kanilang kapalaran. Napag-usapan ng mga biik na kapag nakakita sila ng maayos na lugar para sa kanila ay sisimulan na nilang magtayo ng bahay. May pagkatamad ang unang biik kung kaya't nagtayo siya ng sarili niyang bahay na gawa sa mga dayami. Isang araw dumating ang isang malaking lobo, sa isang malakas na pag-ihip lamang ay napatumba nito ang bahay na ginawa ng unang biik. Sa takot na makain ng lobo ang unang biik ay nagtatakbo siya patungo sa ikalawang biik. Wais naman si pangalawang biik kaya nagtayo siya ng kanyang bahay na gawa sa kahoy at pawid, ngunit nang dumating nanaman ang malaking lobo, natulad lamang ang kanyang bahay sa naunang biik. Sa takot ng dalawang biik ay nagtatakbo naman sila patungo sa bahay ng ikatlong biik. Ang ikatlong biik ay masipag at matalino. Nagtayo siya ng bahay na gawa sa bato. At hindi nga nagtagal ay
Magbasa Pa »

Ang Uwak At Ang Pitsel

Imahe
The Crow and The Pitcher in Tagalog/Filipino (Aesop's Fable) Isang araw, sa panahon ng tagtuyot, naghahanap ang isang uhaw na uwak ng tubig na maiinom. Uhaw na uhaw siya at buong araw siyang naglalakbay. Mamamatay siya sa uhaw kapag hindi siya nakainom ng tubig sa pinakamadaling panahon. Sa wakas ay nakahanap siya ng isang pitsel na may lamang maliit na tubig sa loob nito. Subalit ang pitsel ay mataas at may makitid na leeg. Kahit anong subok niya ay hindi niya abot ang tubig. Pagkatapos ay isang ideya ang kanyang naisip. Kumuha siya ng maliit na bato at inilagay sa loob ng pitsel. Sa bawat maliliit na bato na iniligay niya sa loob ay unti-unting tumataas ang tubig. Ipinagpatuloy niya nag paglalagay hanggang sa abot na ng kanyang tuka ang tubig at siya ay nakainom. Ang Aral ng Kuwento: Kung sa simula ay hundi ka nagtagumpay, huwag sumuko! Ang pagtitiyaga ang susi sa paglutas ng anumang suliranin. Kung hindi nalutas ng unang solusyon ang isang problema ay humanap at mag-i
Magbasa Pa »

Ang Kuneho At Ang Pagong

Imahe
Ito ay isang kuwentong pabula hango sa The Tortoise and the Hare ni Aesop. Isang araw habang naglalakad si Kuneho ay nakasalubong niya si Pagong. Palibhasa makupad maglakad ang pagong kaya pinagtawanan ito ng kuneho at nilibak. "Napakaiksi ng mga paa mo Pagong, kaya ubod ka ng bagal maglakad, wala kang mararating niyan." At sinundan iyon ng malulutong na tawa. Labis na nainsulto ang Pagong sa mga sinabi ng Kuneho. Para patunayan na nagkakamali ito ng akala ay hinamon nya ang Kuneho. "Maaaring mabagal nga akong maglakad, subalit matibay ang katawan ko, hindi mo ako matatalo."  Lalo lamang siyang pinagtawanan. "Nabibigla ka yata Pagong, baka mapahiya ka lamang," wika ni Kuneho. "Para magkasubukan tayo, magkarera tayo patungo sa ituktok ng bulubunduling iyon." Itinuro ni Pagong ang abot-tanaw na bundok. Ganoon na lamang ang katuwaan ng mayabang na Kuneho sa hamon na iyon ni Pagong. Nagtawag pa ito ng mga kaibigan para manood sa ga
Magbasa Pa »