Ang Alamat Ng Okra



Sa isang palasyo ay may anak ang hari na nagngangalang Oka. Ang batang ito ay sadyang napakasinungaling at napakapilyo. Wala siyang kasundo kahit na isa man sa mga alagad ng hari. Ang lahat sa kanya ay nanggagalaiti sa galit sapagkat ang mga ito ay nakaranas na ng kapilyuhan ni Oka.

Minsan ay nagkaroon ng sakit ang hari at ang lahat ay nag-alala sa kanyang sitwasyon. Subalit ang batang si Oka ay walang pakialam at patuloy lamang sa paglalaro sa labas ng palasyo. Nagpatuloy si Oka sa paglalaro hanggang sa siya ay makarating sa gitna ng kagubatan. Sa kagubatan ay nakita niya ang dyosa ng kagubatan na matagal na palang nakamasid sa kanya. Kinausap ng enkantada si Oka na kinakailangan na niyang magbago sapagkat kung hindi siya magbabago ay parurusahan siya nito.

Pagkatapos niyon ay biglang naglaho ang engkantada at hindi malaman ni Oka kung saan ito nagpunta. Sa kabila ng pagpapaalala ng engkantada kay Oka ay wala itong ginawa kundi magpatuloy pa rin sa kanyang nakasanayan.

Ang mga araw ay lumipas at ang hari ay lumakas at nanumbalik ang kaniyang kaniyang sigla. Subalit ganoon pa rin ang pag-uugali ni Oka. Isa parin siyang batang pilyo at sinungaling. Lingid sa kaalaman ni Oka ang engkantada na kaniyang nakausap sa kagubatan ay ang kaniyang ama rin pala. Ito ay nagpanggap lamang na isang engkantada upang takutin ang kaniyang anak subalit nagkamali siya sa kaniyang akala na magbabago nga ito.

Kaya’t walang nagawa ang hari kundi ang patawan ito ng parusa. Ginawa ng hari si Oka na isang halamang gulay na may madulas at makating mga katangian.

Tinawag niya itong Okra ang anak na hindi marunong magtanda at walang pagnanais na magbago.

Mga sikat na post sa blog na ito

Ang Tatlong Maliliit na Baboy

Imahe
Isang pabula/kuwentong pambata hango sa "Three Little Pigs". May tatlong biik na nagdesisyong maglakbay upang hanapin ang kanilang kapalaran. Napag-usapan ng mga biik na kapag nakakita sila ng maayos na lugar para sa kanila ay sisimulan na nilang magtayo ng bahay. May pagkatamad ang unang biik kung kaya't nagtayo siya ng sarili niyang bahay na gawa sa mga dayami. Isang araw dumating ang isang malaking lobo, sa isang malakas na pag-ihip lamang ay napatumba nito ang bahay na ginawa ng unang biik. Sa takot na makain ng lobo ang unang biik ay nagtatakbo siya patungo sa ikalawang biik. Wais naman si pangalawang biik kaya nagtayo siya ng kanyang bahay na gawa sa kahoy at pawid, ngunit nang dumating nanaman ang malaking lobo, natulad lamang ang kanyang bahay sa naunang biik. Sa takot ng dalawang biik ay nagtatakbo naman sila patungo sa bahay ng ikatlong biik. Ang ikatlong biik ay masipag at matalino. Nagtayo siya ng bahay na gawa sa bato. At hindi nga nagtagal ay
Magbasa Pa »

Ang Uwak At Ang Pitsel

Imahe
The Crow and The Pitcher in Tagalog/Filipino (Aesop's Fable) Isang araw, sa panahon ng tagtuyot, naghahanap ang isang uhaw na uwak ng tubig na maiinom. Uhaw na uhaw siya at buong araw siyang naglalakbay. Mamamatay siya sa uhaw kapag hindi siya nakainom ng tubig sa pinakamadaling panahon. Sa wakas ay nakahanap siya ng isang pitsel na may lamang maliit na tubig sa loob nito. Subalit ang pitsel ay mataas at may makitid na leeg. Kahit anong subok niya ay hindi niya abot ang tubig. Pagkatapos ay isang ideya ang kanyang naisip. Kumuha siya ng maliit na bato at inilagay sa loob ng pitsel. Sa bawat maliliit na bato na iniligay niya sa loob ay unti-unting tumataas ang tubig. Ipinagpatuloy niya nag paglalagay hanggang sa abot na ng kanyang tuka ang tubig at siya ay nakainom. Ang Aral ng Kuwento: Kung sa simula ay hundi ka nagtagumpay, huwag sumuko! Ang pagtitiyaga ang susi sa paglutas ng anumang suliranin. Kung hindi nalutas ng unang solusyon ang isang problema ay humanap at mag-i
Magbasa Pa »

Ang Kuneho At Ang Pagong

Imahe
Ito ay isang kuwentong pabula hango sa The Tortoise and the Hare ni Aesop. Isang araw habang naglalakad si Kuneho ay nakasalubong niya si Pagong. Palibhasa makupad maglakad ang pagong kaya pinagtawanan ito ng kuneho at nilibak. "Napakaiksi ng mga paa mo Pagong, kaya ubod ka ng bagal maglakad, wala kang mararating niyan." At sinundan iyon ng malulutong na tawa. Labis na nainsulto ang Pagong sa mga sinabi ng Kuneho. Para patunayan na nagkakamali ito ng akala ay hinamon nya ang Kuneho. "Maaaring mabagal nga akong maglakad, subalit matibay ang katawan ko, hindi mo ako matatalo."  Lalo lamang siyang pinagtawanan. "Nabibigla ka yata Pagong, baka mapahiya ka lamang," wika ni Kuneho. "Para magkasubukan tayo, magkarera tayo patungo sa ituktok ng bulubunduling iyon." Itinuro ni Pagong ang abot-tanaw na bundok. Ganoon na lamang ang katuwaan ng mayabang na Kuneho sa hamon na iyon ni Pagong. Nagtawag pa ito ng mga kaibigan para manood sa ga
Magbasa Pa »