Ang Alamat Ng Suha



Ayon sa matandang alamat ay may isang mabait na batang Luningning ang pangalan at nakatira sa isang malayo ngunit masaganang bayan. Pinalaki si Luningning ng ama't ina na maganda ang pagti-ngin sa buhay. Mabuti ang kanyang puso at mabuti rin ang asal.

Sa pagdaan ng panahon ay naging sagana ang kanilang ani. Naging maalwan ang kanilang kabuhayan at anumang maibigan ni Luningning ay naipagkakaloob ng mga magulang.

Hindi iyon sinamantala ng mabait na bata. Sa halip ay sinabi niya sa ama at ina na tulungan ang ibang batang mga kapuspalad.

Dumating ang malaking pag-subok sa buhay ng pamilya ng isang gabi ay pasukin sila ng masasamang loob.

Nanlaban ang kanyang ama kaya nasaksak. Nang makita ng kanyang ina ang ginawa sa asawa ay sinugod nito ang mga magnanakaw ngunit sinaksak din ang babae. Namatay ang mag-asawa nang gabi ring iyon.

Hindi mapatid ang luha ng bata. Ang sabay na mawala ang ama at ina ay napakahirap na tanggapin. Subalit ano pa kaya kung naging saksi siya sa pagpatay sa mga ito?

Ang masayahing si Luningning ay lagi nang makikitang umiiyak. Walang sandali na hindi pumapatak ang kanyang luha. Ang magkatabing puntod ng mga magulang ay laging basa ng mga luha ng bata.
Awang-awa ang mga nakaka-kilala kay Luningning. Anila ay napakamusmos pa nito para maranasan ang gayong trahedya sa buhay.

Marami ang nagtangka na pasayahin siya ngunit sila ay nabigo.

Hanggang isang araw, nagtaka ang mga nakakakilala kay Luning-ning dahil bigla siyang naglaho.
Noong una ay naging usapan ang pagkawala ni Luningning ngunit nang lumaon ay nalimutan narin ito ng mga tao.

Samantala sa bakuran nina Luningning ay may tumubong isang puno. Makaraan ang ilang panahon ay namunga iyon. Ang bunga ng puno ay kulay berde at hugis bilog na parihaba.
Ilang bata ang nanguha ng bunga niyon para tikman. Nagtaka sila nang makita ang laman ng prutas dahil tila maliliit na patak ng luha ang mga ito.

Nang tikman nila ang prutas ay nasiyahan sila dahil matamis.

Tinawag nilang luha ang prutas ngunit kalaunan ay naging kilala ito bilang suha.

Mga sikat na post sa blog na ito

Ang Tatlong Maliliit na Baboy

Imahe
Isang pabula/kuwentong pambata hango sa "Three Little Pigs". May tatlong biik na nagdesisyong maglakbay upang hanapin ang kanilang kapalaran. Napag-usapan ng mga biik na kapag nakakita sila ng maayos na lugar para sa kanila ay sisimulan na nilang magtayo ng bahay. May pagkatamad ang unang biik kung kaya't nagtayo siya ng sarili niyang bahay na gawa sa mga dayami. Isang araw dumating ang isang malaking lobo, sa isang malakas na pag-ihip lamang ay napatumba nito ang bahay na ginawa ng unang biik. Sa takot na makain ng lobo ang unang biik ay nagtatakbo siya patungo sa ikalawang biik. Wais naman si pangalawang biik kaya nagtayo siya ng kanyang bahay na gawa sa kahoy at pawid, ngunit nang dumating nanaman ang malaking lobo, natulad lamang ang kanyang bahay sa naunang biik. Sa takot ng dalawang biik ay nagtatakbo naman sila patungo sa bahay ng ikatlong biik. Ang ikatlong biik ay masipag at matalino. Nagtayo siya ng bahay na gawa sa bato. At hindi nga nagtagal ay
Magbasa Pa »

Ang Uwak At Ang Pitsel

Imahe
The Crow and The Pitcher in Tagalog/Filipino (Aesop's Fable) Isang araw, sa panahon ng tagtuyot, naghahanap ang isang uhaw na uwak ng tubig na maiinom. Uhaw na uhaw siya at buong araw siyang naglalakbay. Mamamatay siya sa uhaw kapag hindi siya nakainom ng tubig sa pinakamadaling panahon. Sa wakas ay nakahanap siya ng isang pitsel na may lamang maliit na tubig sa loob nito. Subalit ang pitsel ay mataas at may makitid na leeg. Kahit anong subok niya ay hindi niya abot ang tubig. Pagkatapos ay isang ideya ang kanyang naisip. Kumuha siya ng maliit na bato at inilagay sa loob ng pitsel. Sa bawat maliliit na bato na iniligay niya sa loob ay unti-unting tumataas ang tubig. Ipinagpatuloy niya nag paglalagay hanggang sa abot na ng kanyang tuka ang tubig at siya ay nakainom. Ang Aral ng Kuwento: Kung sa simula ay hundi ka nagtagumpay, huwag sumuko! Ang pagtitiyaga ang susi sa paglutas ng anumang suliranin. Kung hindi nalutas ng unang solusyon ang isang problema ay humanap at mag-i
Magbasa Pa »

Ang Kuneho At Ang Pagong

Imahe
Ito ay isang kuwentong pabula hango sa The Tortoise and the Hare ni Aesop. Isang araw habang naglalakad si Kuneho ay nakasalubong niya si Pagong. Palibhasa makupad maglakad ang pagong kaya pinagtawanan ito ng kuneho at nilibak. "Napakaiksi ng mga paa mo Pagong, kaya ubod ka ng bagal maglakad, wala kang mararating niyan." At sinundan iyon ng malulutong na tawa. Labis na nainsulto ang Pagong sa mga sinabi ng Kuneho. Para patunayan na nagkakamali ito ng akala ay hinamon nya ang Kuneho. "Maaaring mabagal nga akong maglakad, subalit matibay ang katawan ko, hindi mo ako matatalo."  Lalo lamang siyang pinagtawanan. "Nabibigla ka yata Pagong, baka mapahiya ka lamang," wika ni Kuneho. "Para magkasubukan tayo, magkarera tayo patungo sa ituktok ng bulubunduling iyon." Itinuro ni Pagong ang abot-tanaw na bundok. Ganoon na lamang ang katuwaan ng mayabang na Kuneho sa hamon na iyon ni Pagong. Nagtawag pa ito ng mga kaibigan para manood sa ga
Magbasa Pa »